۱۳۹۰ فروردین ۳۰, سه‌شنبه

شادیهای کوچک

خوشحال کردن من خیلی راحت است. امروز وارد یک کافه شدم به اسم کافه پاریس. دکور ساده‌ی فرانسوی و منوی قهوه‌ها و کرپهای مختلفش را دیدم حالم خوب شد. از نوشیدن قهوه‌ی عالی‌شان آنقدر لذت بردم که نمی‌توانستم تا توی خیابان لبخند نزنم. اصلا یک فنجان قهوه چه معجزه‌ها که نمی‌تواند در زندگیم بکند!

۴ نظر:

  1. سلام
    می شه لطفا آدرس کافه رو بنویسین؟

    سپاس
    صفا

    پاسخحذف
  2. عرض شود که نمی‌دونم گذارتون به کوچابامبای بولیویا خواهد خورد به زودی یا خیر. یک پلازای چهارده سپتامبر دارند که این کافه در گوشه شمال شرقی قرار داره و به راحتی قابل تشخیص.

    پاسخحذف
  3. یادته که اونوقتها که کوچکتر از این بودیم وقتی کسی عاشق میشد میگفت من واون مثل یک روحیم در دو بدن؟
    من و تو دو روح داریم دو جسم داریم و هزاران کیلومتر فاصله...اما شاد کردن من هم ساده ترین کا دنیاست. چون اینجا نشسته ام پشت این دستگاه و از این که تو آنجا قهوه ای نوشیده ای و خندیده ای شاد شدم.

    پاسخحذف
  4. واقعاً درست کردن قهوه کار هر کسی نیست !
    اینجوری شده دیگه اوضاع هر از گاهی که یک فنجان قهوه حسابی آدم می بیند ، محال است از یاد ببرد فلان جا را نشان کرده باشد برای دفعات بعدترش ...

    قلق خاصی دارد ...

    پاسخحذف