توضیح

چمدانک از اول قرار بود جایگاه سفرنامه های من باشه نه جای درد دل. اما دل دردی ها به حدی رسید که چمدانک رو پر کرد و سر رفت و ته گرفت و سوخت! از امروز یه روحیه جدید برای سفرنامه نویسی دارم. ترتیب سفرها یه مقدار جا به جاست. یه مقدار هم باید به مغزم فشار بیارم که جزییات یادم بیاد چون به حد وحشتناکی بی فکر بودم و یادداشت بر نداشتم. البته سه هزار و چندی عکس دارم که امیدوارم کمکم کنه. سعی خودم رو میکنم.
یه جعبه فلزی بیسکوییت دارم که توش نقشه ها و بلیط ها و سایر کاغذ های یادگاری رو نگه داشتم. بازش میکنم و با اولین کاغذ که بینم شروع میکنم.
شمارش معکوس
سه، دو، یک

بازم توضیح! چهار تا کاغذ اول مال جاهایی بود که میخواستم برم اما یا فرصت نبود یا موقعیتش جور در نیومد!! خوب حالا دیگه بی شوخی!!