پارک تایرونا یکی از معروفترین جذابیتهای گردشگری کلمبیاست. جایی‌ست که جنگل و ساحل به هم می‌رسند. زیباست، اما نکات منفی‌ای هم دارد.
به علت محبوبیت این پارک بین توریستهای ممالک امریکایی و اروپایی، ورودیه‌ی پارک بالاست. 35000 پزو چیزی حدود هجده دلار. اما با پرداخت این مبلغ، شما هیچ امکانات قابل توجهی دریاف نمی‌کنید. سوار اتوبوسی می‌شوید که باید کرایه بدهید، بعد از جایی که پیاده می‌شوید، از مسیر طولانی حرکت می‌کنید تا به محل چادر زدن یا اقامت برسید. اگر چادر و امکانات کمپ داشته باشید، با شما ارزانتر حساب می‌کنند. بستگی به ایستگاهی که برای اقامت انتخاب کرده‌اید قیمت یک جای خواب بالا و پایین می‌شود، اما یک حکم کلی وجود دارد. هیچ‌چیز ارزان نیست. خوابیدن در یک ننو در قسمت پرطرفدار پارک (کابو د سن خوان Cabo de San Juan) می‌تواند 25000 پزو آب بخورد. پشه اینجا حکمرانی می‌کند و اسپری و تور و این دست تنها تا یکی دو ساعت جواب می‌دهد. اگر با خودتان غذا و میوه آورده باشید در گرمای هوا فاسد می‌شود، خوراکیها اینجا راحت دوبرابر قیمت سوپر مارکت هستند.
اینکه چرا من تصمیم گرفتم به پارک تایرونا بروم، راستش خودم هم نمی‌دانم. این بخش به علت هزینه‌هایش جزو برنامه‌هایم نبود، اما وجود گروهی که به این سفر می‌رفت مرا ترغیب کرد که امتحانش کنم.
از سنتا مارتا می‌شود سوار مینی‌بوسهای کوچک شد و تا درب پارک رفت. بعد بار و بندیل خریدها و کوله‌ها در جلوی درب ورودی بازبینی می‌شوند تا کسی مشروبات الکلی یا اسلحه به داخل پارک نبرد.
از همان درب پارک و وقتی منتظر بازبینی کوله‌هایمان بودیم حشرات منطقه از من استقبال کردند. گروه ما چهار نفر بود. دخترجوانی از استرالیا، پسر جوانی از اتریش و آقایی از اسپانیا که به اندازه‌ی خود من خودمحور و تک رو بود و تا لحظه‌ی آخر آبمان توی یک جوب نرفت. جالب اینجا بود که آقا انگلیسی نمی‌دانست و دختر اسپانیولی بلد نبود و ما نمی‌توانستیم مکالمه‌ی دوستانه‌ای را چهارنفری دنبال کنیم. و در مواقع اختلاف هم این من بودم که با آقای اسپانیایی بحث می‌کردم که تکروی را کنار بگذارد.
و اما پارک
مورچگان!
در راه رسیدن به حمام!
حمام صحرایی!
در راه رسین به پوئبلیتو Pueblito
منطقه باستانی معروف به پوئبلیتو بین سالهای 450 و 1600 میلادی مسکونی بوده و از 250 تراس برای ساخت خانه‌ها و زمینهای کشاورزی تشکیل شده
به علت محبوبیت این پارک بین توریستهای ممالک امریکایی و اروپایی، ورودیه‌ی پارک بالاست. 35000 پزو چیزی حدود هجده دلار. اما با پرداخت این مبلغ، شما هیچ امکانات قابل توجهی دریاف نمی‌کنید. سوار اتوبوسی می‌شوید که باید کرایه بدهید، بعد از جایی که پیاده می‌شوید، از مسیر طولانی حرکت می‌کنید تا به محل چادر زدن یا اقامت برسید. اگر چادر و امکانات کمپ داشته باشید، با شما ارزانتر حساب می‌کنند. بستگی به ایستگاهی که برای اقامت انتخاب کرده‌اید قیمت یک جای خواب بالا و پایین می‌شود، اما یک حکم کلی وجود دارد. هیچ‌چیز ارزان نیست. خوابیدن در یک ننو در قسمت پرطرفدار پارک (کابو د سن خوان Cabo de San Juan) می‌تواند 25000 پزو آب بخورد. پشه اینجا حکمرانی می‌کند و اسپری و تور و این دست تنها تا یکی دو ساعت جواب می‌دهد. اگر با خودتان غذا و میوه آورده باشید در گرمای هوا فاسد می‌شود، خوراکیها اینجا راحت دوبرابر قیمت سوپر مارکت هستند.
اینکه چرا من تصمیم گرفتم به پارک تایرونا بروم، راستش خودم هم نمی‌دانم. این بخش به علت هزینه‌هایش جزو برنامه‌هایم نبود، اما وجود گروهی که به این سفر می‌رفت مرا ترغیب کرد که امتحانش کنم.
از سنتا مارتا می‌شود سوار مینی‌بوسهای کوچک شد و تا درب پارک رفت. بعد بار و بندیل خریدها و کوله‌ها در جلوی درب ورودی بازبینی می‌شوند تا کسی مشروبات الکلی یا اسلحه به داخل پارک نبرد.
از همان درب پارک و وقتی منتظر بازبینی کوله‌هایمان بودیم حشرات منطقه از من استقبال کردند. گروه ما چهار نفر بود. دخترجوانی از استرالیا، پسر جوانی از اتریش و آقایی از اسپانیا که به اندازه‌ی خود من خودمحور و تک رو بود و تا لحظه‌ی آخر آبمان توی یک جوب نرفت. جالب اینجا بود که آقا انگلیسی نمی‌دانست و دختر اسپانیولی بلد نبود و ما نمی‌توانستیم مکالمه‌ی دوستانه‌ای را چهارنفری دنبال کنیم. و در مواقع اختلاف هم این من بودم که با آقای اسپانیایی بحث می‌کردم که تکروی را کنار بگذارد.
و اما پارک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر