گفتم دکتر متخصص می‌گوید صدای گوش تو بخاطر عصبی بودن است، اما من که عصبی نیستم؟
ناهید گفت من در درون عصبی‌ام، در درون با خودم حرف می‌زنم و گاهی دو ساعت احتیاج دارم تنها باشم تا با صدای درون خودم حرف بزنم. قبلا اینطوری نبودم. به نظرم چهل تا پنجاه سالگی واقعا آدم عوض می‌شود.
فکر کردم ولی کسی که از اول زندگیش اینطوری بوده چطور؟ همیشه صدای درونم بلند و واضح بوده. حالا از آن دوره‌ی غیر عادی که صدای دیگران را می‌شنیدم بگذریم، ولی صدای درونم همیشه و از وقتی یادم میاید حضور داشته... اصلا مگر می‌شود کسی صدای درون نداشته باشد یا صدای درونش خفته باشد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر