بریم کلمبیا

خب برای دومین موزه سر می‌زنیم به موزه‌ی فرناندو بوتِرو، نقاش فیگوراتیو و مجسمه‌ساز خیلی مهم و معروف کلمبیا که البته خودش رو کلمبیایی‌ترین هنرمند کلمبیا اسم‌گذاری کرده. بوترو در شهر مدیین Medellin (خود اهالی شهر تلفظ می‌کنن مدژین) کلمبیا بزرگ شده و اولین نقاشی‌ش وقتی ۱۶ ساله بوده تو روزنامه‌ی معروفی در مدیین چاپ شده. سبک بوترو که یه سبک خاص خودشه به بوتریسمو معروف شده. فرناندو بوترو همه چیز، از اشخاص تا اشیاء رو در حجم‌های بزرگ غیر معمول نقاشی می‌کنه که به اونها مفهوم طنز یا سیاسی بده. حتی مجسمه‌هاش هم چاق هستن. نکته‌ی جالب درباره‌ی مجسمه‌هاش اینه که وقتی اونها رو تو سالهای ۱۹۶۳-۶۴ می‌کشیده انقد فقیر بوده که نمی‌تونسته برای مجسمه‌هاش برنز تهیه کنه پس از رزین و خاک اره استفاده می‌کرده. 

بوترو در ۲۰۰۴، بیست و هفت تا نقاشی درباره‌ی خشونت در کلمبیا رو به موزه‌ی ملی کلمبیا اهدا کرد که راجع به این موزه تو یه مطلب دیگه توضیح می‌دم. بعد از این، تقریبا برای دو سال روی نقاشی‌هایی درباره‌ی شکنجه‌های ابوغریب کار کرده که باعث معروفیت جهانی‌ش شدن. فرناندو بوترو زنده‌ست ولی اوقات خیلی کمی رو در کلمبیا سپری می‌کنه. 

 خب بخش اول آثار مال موزه‌ی فرناندو بوترو در بوگوتاست، و بعد به مديین می‌ریم. 

موزه‌ی فرناندو بوترو در بوگوتا

 اگر سر و کارتون با بوگوتا افتاد حتما این موزه رو برین چون به جز آثار بوترو، از آثار هنرمندان معروف دیگه هم برای بازدید گذاشته‌ن

حمام

بوترو خیلی نقاشی از زنها به این شکل داره

مفرح‌ترین بخش نقاشی‌های بوترو شوخی‌ش با شخصیتهای خیلی معروفه

رقص

این رو به شخصه خیلی دوست داشتم. نه تنها گم شدن رو یادآوری می‌کنه
بلکه شخصیت نقاشی شده‌ش اصلا زیبا نیست

نمای نزدیک

و نمای نزدیکتر

یک خانواده

خیلی من رو یاد نهنگ می‌نداخت

قتل عام مخور اسکینا، اتفاقی که در ۱۹۸۸ باعث کشته‌شدن ۲۷ روستایی توسط شبه نظامیان شد

شوخی با دست آقای بوترو

آدم و حوا. دقت کردین اکثر زنهای بوترو سیب تو دستشونه؟ 

عنوان این نقاشی هست دزد

مجسمه‌ها و نقاشی‌های بالا مال موزه‌ی بوترو در بوگوتا بودن. شخصا به مجسمه بیشتر علاقه دارم و معمولا در مورد عکاسی از نقاشی خیلی سلیقه‌ای عمل می‌کنم. این چند تای بعدی هم آثار بوترو در محل تولدش، شهر مدیینه. مدیین یک شهر پیشرفته با مردمی مغروره که خیلی خودشون رو از بوگوتایی‌ها باکلاس‌تر می‌دونن. کلا تو کلمبیا مردم خیلی با مردم بوگوتا حال نمی‌کنن و بهشون می‌گن rolo یعنی کسی که خودشو تو یه پتو لوله کرده تا با کسی معاشرت نکنه :)) البته بی‌راه نیست، چون بوگوتا سردترین شهر کلمبیاست و تو فصل بارون مردم چاره‌ای جز قایم شدن لای پتو ندارن. 

خب. مدیین: 

از اون عکساست که می‌گن فلان چیز رو توش پیدا کن. مجسمه رو پیدا کردین؟
این چیز هیجان انگیزی که پایین عکس می‌بینید انبه‌ست. انبه‌ی زرد خورد شده و انبه‌ی نارس سبز که با نمک و لیمو سرو می‌شد

اینجا پلازا بوتروست. جایی که مجسمه‌هاش توی زندگی مردمن

حتی اسب کپلی

اسم این هست مرد در حال قدم زدن

اسب سوار

زن و مرد تو کارهای بوترو خیلی تکرا شده‌ن. یا در کنار همدیگه هستن یا روبروی هم 

زن ایستاده روی سر یک مرد

آشنا نیست؟ 

دورنمای پلازا بوترو از داخل موزه‌ی انتیوکیا

این یکی از معدود کارهای بوتروئه که نسبتها توش قاطی شده. یکی دیگه هم اون اسب بود تو مرد اسب سوار

اینا خیلی کیف داره

و این یکی! سیب و پرچم کلمبیا تو دست مسیح، پول تو دست مریم مقدس و ماری که دور اون دولتمرد پیچیده
Ex voto اسم تابلو هست پیشکش

رحم نمی‌کنه به کسی، حتی مسیح 

جزییاتش تو عکس بعدی

 و البته بوترو نقاشی‌های متعددی از پابلو اسکوبار داره، کسی که با قاچاق کوکایین به آمریکا به ثروت افسانه‌ای رسید و اگرچه در این مسیر انسانهای بسیاری کشته شدند ولی مردم مدیین احترام خاصی برای اون قائلند و اعتقاد دارن که اسکوبار در زمانی که هیچکس دیگه‌ای به فکر شهرشون نبوده، شهر محل تولدش رو فراموش نکرده و به مردم فقیر کمک کرده. داستان اسکوبار هم خیلی جالبه، و افسانه‌هایی که درباره‌ش می‌گن

و بازهم فرناندو بوترو. اون زن که دستهاش رو به هم گره کرده آیا داره برای روح اسکوبار دعا می‌کنه؟
یا از افسر ارتش تشکر می‌کنه که اسکوبار رو از بین برد؟ 

متاسفم که کیفیت عکسها اصلا خوب نیست. دوربینی که توی اون سفر داشتم تو فضاهای بسته عکسهای بسیار بی‌کیفیتی تحویل می‌داد، بخصوص که مجبور بودم حساسیت دوربین رو هم بالا ببرم. اما اگر دوست دارین عکسهای با کیفیت ببینین، Fernando Botero paintings and sculptures  رو جستجو کنین.