من غلط کرده باشم! نه آقا! من مخالف موندن یا رفتن هیچکس نیستم. همیشه هم گفته‌م که اگر موقعیتی براتون پیش اومد که برای مدتی برین یه کشور دیگه، از این موقعیت استفاده کنین. هر ایرانی باید یکی دو سال بیرون از ایران زندگی کنه تا خیلی چیزا بیاد دستش. چیزایی که با حرف و قصه و نصیحت درست نمی‌شن.
نصیحتم فقط اینه، یه جوری برین که پل پشت سر خودتون رو خراب نکنین، راه برگشت برای خودتون باقی بگذارین. از اون مهمتر، راه رفتن دیگران رو خراب نکنین. این مورد دوم خیلی دیده شده‌ها. یه گندی نزنین که کل یه سیستم تعطیل بشه و آدمهایی که به اون موقعیت در کشوری دیگه نیاز دارن ازش محروم بشن.
مهاجرت هر کسی یه دنیا داستان و بالا و پایین داره. مهاجرت آسون نیست، مهاجرت معکوس هم آسون نیست. اما داستان کس دیگه رو داستان خودتون نکنین. نگین چون فلانی رفت می‌رم و چون فلانی برگشت می‌مونم. داستان خودتونو پیدا کنین و خوب بسازینش. چه اینجا، چه غیر اینجا. انقدر هم به اونایی که رفتن هم سرکوفت نزنین و گناهکارشون نکنین. شما از سختی‌هایی که اونا توش هستن خبر ندارین. اینم قابل توضیح دادن نیست.
اما دلم پیش اونهاییه که این مدت خون دل خورده‌ن تا کارشون رو جور کنن و به یه طرفی برن، و الان با این قیمت ارز و بگیر و ببندها و هرج و مرج و بالا رفتن قیمت بلیطها، کل سرمایه‌شون از بین رفته. دلم پیش اونهاست که یه گند اقتصادی سردمداران مملکت تمام امید و آرزوشون رو پکونده. و چقدر زیادن اینها... چقدر زیاد و نا پیدا...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر