درباره‌ی نظر خواهی

اول از همه تشکر می‌کنم از همه‌ی کسانی که طرح مرا جدی گرفتند و به تقاضای من پاسخ گفتند. سعی کردم به همه‌ی ایمیلها پاسخ بدهم اما اگر کسی جا مانده عذرخواهی می‌کنم و سعی می‌کنم پاسخ بدهم. نظرهای نوشته شده در وبلاگ را همزمان با انتشار این پست منتشر می‌کنم و از همه ممنونم. 

خواسته بودم که هر کسی برایم بنویسد که اسم چمدانک برایش یادآور چه مطلب منتشر شده‌ایست. علت مطرح کردن این تقاضا در واقع گرفتن یک خط یا الگو بود برای ادامه‌ی نوشتنم. راستش را بخواهید درباره‌ی نوشتن خیلی جدی‌تر فکر می‌کنم و در فکرم که مطالبی به فارسی و انگلیسی را به انتشار برسانم تا هم منبع درآمدی شود و هم پایه‌ای شود برای تجربه‌ای تازه. اینکه این مطالب کجا و چه زمان منتشر بشوند را هنوز هم خودم نمی‌دانم ولی این نظرخواهی را مطرح کردم برای سنجش موضوعات، حوادث و حتی سبک نگارش. 

اما خلاصه‌ی آماری که به دست آمد:

در تقسیم‌بندی کشورها در جمع بندی کلی، مطالب کلمبیا و بولیوی مورد توجه بیشتری قرار گرفته بود که البته هر دوی این کشورها برای من تجربه‌های بسیار با ارزشی بودند. بعد از اینها نوبت می‌رسد به کشور پرو، و متاسفم که انقدر دیدگاه بدی نسبت به این کشور ایجاد کرده‌ام و همین‌جا می‌گویم که با همه‌ی نچسبی هایش، بازهم به دیدنش می‌ارزد. مطلب سرزمین مقدس اول و دوم را بخوانید. فراموش کرده بودم که درباره‌ی خود ماچوپیچو ننوشته بودم. شاید بتوانم از گوشه‌های ذهنم جزییات آنرا به خاطر بیاورم و درباره‌اش بنویسم. بعد از اینها البته مطالب مربوط به آرژانتین مورد توجه قرار گرفتند. 

از نظر نوع مطلب، راهنماهای تجهیزات سفر طرفداران بسیاری داشتند. این موضوع خیلی به من کمک می‌کند که وقت بیشتری برای این بخش بگذارم و تکمیلش کنم. بعد از آن از مطالب توصیفی و خصوصا معاشرت با اهالی بومی بیشتر مورد توجه بودند، مثل مطلب قلب سرخپوست (خانواده‌ی سرخپوستی که پیششان مهمان بودم) و یا جزیره‌ی بارو. 

و البته از مطالب اجتماعی‌تر، زنان کلمبیا به عنوان به‌خاطر ماندنی‌ترین مطلب انتخاب شد و همچنین مطلبی که محدودیت سنی داشت و درباره‌ی اهمیت به تصویر کشیدن روابط جنسی نوشته بودم در تعدادی از ایمیلها و کامنتها مورد اشاره قرار گرفت. 

در مجموع تعداد پاسخگویان از ایران بیشتر از خارج از ایران بود( سوای دوازده نفری که اعلام نکردند از کجا می‌نویسند) و این هم برایم مهم بود چون تصور من بر این است که سبک و سلیقه‌ای که در داخل ایران به آن اهمیت داده می‌شود با مهاجران خارج از ایران کمی تفاوت دارد. 

حالا چه اتفاقی برای چمدانک می‌افتد؟ راستش قرار نیست اتفاق خاصی برای چمدانک بیفتد. این وبلاگ همچنان سفر-نوشته‌های مرا در بر خواهد داشت، احتمالا نحوه‌ی گذاشتن تصاویر کمی تغییر خواهد کرد، و خط بین مطالب توصیفی و آموزشی جدا خواهد شد. شاید مطالب ادامه‌ی مجموعه‌ی راهنمای سفر در وبسایتهای پر رفت و آمدتر قرار بگیرند تا عده‌ی بیشتری بتوانند از آنها استفاده کنند، اما مطالب توصیفی و یا همان سفرنامه همچنان در همین وبلاگ ادامه خواهند یافت.

بازهم ممنونم از مشارکت شما.