راستش هرچه بیشتر در کلمبیا می‌مانم بیشتر دلم می‌خواهد ماندنی بشوم. علتش نه سرزمینهای سبز و مناظر زیبا، بلکه مردمی‌ست که مثل داستانها خونگرم و مهربانند. در هیچکدام از کشورهای امریکای لاتین تا این حد این مهربانی درونی‌شان را حس نکرده بودم. راستش خیلی به ایرانیها شبیهند. در تقلب دست باقی ممالک را از پشت بسته‌اند، خانواده دوستند، اهل بیرون رفتن و پیک‌نیک در فضای آزادند، عاشق غذا خوردن در بیرون از خانه هستند، زیاد تعارف می‌کنند و به پوشیدن لباسهای مارک‌دار علاقه دارند. البته این یک نظر کلی درباره جمعیت شهرنشین است، والا دهاتیهایشان که عین مردم روستاهای خودمان با صفا و سخت‌کوشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر