۱۳۹۰ خرداد ۲۰, جمعه

شهر بی آشوب

خیابانهای تنهایی و نوستالژی
کلونیا، ارگوئه

۲ نظر:

  1. دلم می خواهد تکیه بدهم به این دیوار...سه پایه و قوطی ژل سوختی را در بیاورم و کتری را و چای سبزی با طعم بهار نارنج و زنجبیل دم کنم و ترانه های سنتی بخوانم...

    پاسخحذف
  2. مرسی بابت عکس ها :)
    nice work Fera

    پاسخحذف