و وحدت اسلامی عاشقانه‌ترین خیابان تهران بود.

آبان که به دو نیم می‌شود، در نور شفاف خورشید و رنگ رنگ برگها، و صدای کورش یغمایی که می‌خواند «اگه تنهام رو زمین، توی شبها...» جاده مرا می‌خواند، تا به طالقان بروم، یا به ابیانه، یا به لالان، یا به هر جای دیگر که در این فصل زیباترین نقطه‌ی زمین است. اینجاست به یاد تو می‌افتم. به یاد کودکانه دوستت داشتن‌ها، به یاد آرزوی شنیدن صدای زنگ تلفن، به یاد روزی که عاقبت تلفن زدی و من گفتم اشتباه گرفته‌اید. به یاد تو که عشق اولم بودی...