انواع مکانهای اقامت برای مسافرها

لازم دیدم که دربار‌ه‌ی انواع مکانهای اقامت برای توریست‌ها توضیحی بدهم چون معمولا اسامی مشخصی برای آنها در زبان فارسی وجود ندارد و گاهی در مفهوم اشتباه به کار گرفته می‌شوند. در هنگام انتخاب هر کدام از این مکانها باید به جزییات آن دقت کرد، چه بسا یک مکان ارزانقیمت تجربه‌ای زیباتر از یک هتل چند ستاره  ولی بدون کاراکتر باشد. این مجموعه شامل لغاتی‌ست که در امریکا استفاده می‌شوند و امکان دارد در سایر کشورها معانی متفاوتی داشته باشند.

(Bed and Breakfast (B&B : همانطور که از اسم این مکان پیداست، این محل تنها یک جای خواب و صبحانه در اختیار مسافرین قرار می‌دهد. بی اند بی‌ها معمولا خانه‌ی شخصی هستند که در آن یک یا چند اتاق به مسافرها کرایه داده می‌شود. تضمینی در کار نیست که دستشویی خصوصی داشته باشد، امکان دسترسی به آشپزخانه و سایر نقاط عمومی خانه وجود ندارد و یا بسیار محدود است.

Youth Hostel or Backpackers Hostel: هاستلها مکانی هستند که در آن می‌شود یک تختخواب در یک اتاق بزرگ یا خوابگاه کرایه کرد و معمولا در بین جوانان و مسافرهایی که بودجه‌ی پایین برای سفر دارند بسیار پر طرفدار هستند. برخی هاستلها اتاق خصوصی در اختیار مسافرانشان می‌گذارند که قیمت آن از کرایه‌ی اتاق در هتل کمتر است. در برخی هاستلهای معروف در شهرهای بزرگ می‌توان در اتاقهای زنانه، مردانه و یا مختلط تختخواب کرایه کرد، اما معمولا وقتی درباره‌ی جنسیت اطلاعاتی داده یا پرسیده نمی‌شود، اتاق مختلط است، این مطلب درباره‌ی دستشویی‌ها و حمام‌های هاستل نیز صدق می‌کند. امکاناتی مانند سرویس لباسشویی، انبار، کافه، بار و امثالهم در مشخصات یک هاستل می‌تواند وجود داشته باشد، اما باید توجه داشت که برخی هاستلداران، با فراهم کردن این امکانات، امکان فعالیت شخصی مسافر را (از شستن لباسها با دست گرفته تا درست کردن یک نیمرو یا حمل نوشیدنی الکلی) از مسافر خود سلب می‌کنند تا با این محدودیت سود بیشتری از حضور مسافران در هاستل خود ببرند. حتی  برخی هاستلها ملافه‌ی مجانی ندارند و با در اختیار گذاشتن ملافه و یا پتو، از مسافر پول می‌گیرند. اما با همه‌ی این اوصاف، نکته‌ای که در همه‌ی هاستلها مشترک است، وجود یک یا چند مکان عمومی در داخل ساختمان یا در فضای آزاد است که مسافرها دور همدیگر جمع بشوند، طرح دوستی بریزند و معاشرت کنند. گاهی می‌شود بهترین راهنمایی‌ها درباره‌ی نقاط دیدنی و غیر توریستی یک شهر را در بین همین گفتگوهای هاستلی بدست آورد.

Motel: متل (یا motor-way hotel ) به هتلهای کوچک کنار جاده اطلاق می‌شود که جای پارک اتومبیل دارد , عبارتست از یک یا دو طبقه متشکل از اتاقهای کوچک (معمولا شامل یک دستگاه تلوزیون در هر اتاق) که دور فضای باز پارکینگ ساخته شده‌اند و با ساده‌ترین سرویس برای استراحت شبانه راننده‌ها فعالیت می‌کنند. این مکانها معمولا فضای عمومی برای نشستن و معاشرت ندارند و   به فضای اتاق محدود می‌شوند و بخاطر محدود بودن مسافرها به یک قشر خاص (رانندگان جاده‌ای) می‌توانند محل جلب فروشندگان مواد مخدر و یا کامفروش باشند، اما مسلما این یک طبقه‌بندی کلی برای همه‌ی متلها نیست.

Hotel: هتل مطمئنا آشناترین نام در مکانهای قابل اقامت است. هتلها معمولا بزرگ هستند و بسته به تعداد ستاره‌ای که دارند، خدماتشان می‌تواند معمولی تا لوکس باشد. هتلها معمولا یک منطقه برای استفاده‌ی عموم در محل پذیرش دارند که به آن لابی Lobby می‌گویند و اتاقها به صورتی قرار گرفته‌اند که به یک راهروی مشترک باز می‌شوند. رستورانها و بارهای هتل، مختص استفاده‌ی مسافرها نیست و سایر افراد نیز می‌توانند از این مکانها استفاده کنند. معمولا خدماتی مانند سفارش غذا برای صرف در اتاق و سرویس حمل چمدانها به مسافرها ارائه می‌شود. برخی هتلهای بزرگ مانند Hyatt و یا Marriott در بسیاری از شهرهای امریکا و شهرهای بزرگ در سایر کشورها شعبه دارند و با عضویت در گروه این هتلها می‌توان از سرویس مشابه آنها در مکانهای مختلف سود جست.

Inn: تصویری که ما از مسافرخانه داریم می‌تواند در این بخش بگنجد. «این»ها در واقع اجداد هتلهای امروزی، بیشتر در اروپا متداول هستند تا در امریکا و می‌توان آنها را در شهرهای کوچک و یا در کنار جاده یافت. در این مکانها غذا و نوشیدنی‌های الکلی سرو می‌شود و شاید به همین علت ‌‌Inn در امریکا بیشتر به بار گفته می‌شود تا محل اقامت. همچنین در امریکا، نام برخی هتلهای زنجیره‌ای با کلمه‌ی Inn همراه است مانند Holiday Inn.

Guest House: می‌تواند نام دیگری باشد برای هاستل، بی‌اندبی و یا هر گونه اقامتگاه ارزانقیمت.

Lodge: معمولا به اقامتگاههایی گفته می‌شود که به نوعی با طبیعت مرتبطند. در ساخت ساختمان، مواد اولیه طبیعی مانند چوب و سنگ نتراشیده به‌کار رفته و این مکانها عموما با زمین‌های بازی و فعالیتهای هوازی مانند تورهای پیاده روی و دوچرخه سواری همراهند.

Resort: معمولا با ایده‌ی آرامش بخشیدن و استراحت به این مکانها رجوع می‌شود. می‌توان از «ریزورت»ها به عنوان هتلهایی نام برد که با امکاناتی مانند زمین‌های ورزش و بازی و استخرهای تفریحی همراهند. دو نوع اصلی از این نوع اقامتگاه Ski Resort و Seaside Resort هستند که همانطور که از نامشان پیداست، با طبیعت و فعالیتهای ورزشی همراهند و از قرار گرفتن در کنار یک جاذبه‌ی عمومی سود می‌برند.

Private Apartment or House: آپارتمان یا خانه‌ی اجاره‌ای معمولا برای مدتهای طولانی تر از هفته اجاره می‌شوند و مبله Furnished هستند.

Couchsurfing: معنی تحت‌الفظی این کلمه را شاید بتوان کاناپه گشت‌زن ترجمه کرد! این نوع اقامت که عبارت است از گذراندن یک یا چند شب در خانه‌ی یک شخص که کاناپه و یا تختخوابی در اختیار قرار می‌دهد، به تازگی و با گسترش اینترنت طرفداران بسیاری را دور خود جمع کرده و عبارتست از یک شبکه ارتباطی برای آشنایی افراد از نقاط مختلف که از طریق در اختیار قرار دادن محل خواب و یا تنها معرفی شهر و معاشرت با مسافرین فعالیت می‌کند و بر پایه‌ی اعتماد دوطرفه و گذاشتن نظرات روی وبسایت کار می‌کند. دو وبسایت عمده‌ی این مجموعه http://www.couchsurfing.org و http://www.hospitalityclub.org هستند.


انواع اتاق در هتل
Single: اتاق با یک تختخواب یکنفره
Double: اتاق دو نفره با یک تختخواب دو نفره
Twin: اتاق دو نفره با دو تخت یک نفره مجزا
Triple: اتاق سه نفره. معمولا یک تخت دونفره و یک تخت یکنفره.
Suite: اتاق لوکس، معمولا از دو اتاق تو در تو و یا یک اتاق بزرگ تشکیل شده که به جز تختخواب، داری مبلمان هم هست.
انواع اتاق در هاستل
Dormitory: اتاق جمعی. اتاقی که با سایر مسافرین هاستل شریک هستید.
Private: اتاق خصوصی


سایر لغات مفید
Lodging لاجینگ یک اصطلاح عمومی برای اقامت کوتاه مدت در یک مکان به قصد سفر و استراحت است و منحصر به استفاده از Lodge نیست.
Room Service: سرویس غذای هتل که با تلفن سفارش داده و در اتاق مسافر تحویل می‌شود.
House Keeping: سرویس خدمات بهداشتی (پاکیزگی اتاقها، تعویض و شستن ملافه‌ها و ...)
Laundry: سرویس لباسشویی.
Dry Cleaning: سرویس خشکشویی.
To Book: رزرو کردن
Complimentary Breakfast: صبحانه‌ی مجانی
Bunk Bed: تختخواب دو طبقه، تختخواب ارتشی. معمولا در اتاقهای چندین نفره در هاستل از این نوع تختها وجود دارند
Front Desk: پذیرش
King Size Bed: تختخواب دو نفره بزرگ
Queen Size Bed: تختخواب دو نفره‌ی معمولی. به آن Double Bed هم می‌گویند
Full Size Bed: تختخواب یکنفره‌ی بزرگ یا دو نفره‌ی کوچک
Twin Bed: تختخواب یکنفره. به آن Single Bed هم می‌گویند
Linen: مجموعه‌ی ملافه‌ها و روبالشتی
Sheet: ملافه
Pillow Case: رو بالشتی

از پیشنهاداتتان برای تکمیل این بخش استقبال می‌کنم

آیا پرو بهترین مقصد برای بازدید از یک کشور امریکای لاتین است؟

مدتی‌ست که به سفرهای گذشته‌ام فکر می‌کنم و البته به امکان تکرار بعضی از این سفرها و شناختن مکانهای جدید. اما مسئله‌ای که فکرم را بیشتر مشغول کرده، احساس ناخوشایند من از کشور پروست. نمی‌دانم آیا این مسئله کاملا اتفاقی بود، و یا قسمتی از واقعیت دنیای مردم این کشور، که مرا از آن خاک و مردم بیزار ساخت، طوری که آخرین عبورم از این کشور تنها دو روز به طول انجامید.
در کلمبیا، با جوانی سوئیسی آشنا شده بودم به اسم زیگفرید. زیگ برایم توضیح داد که چطور برنامه‌ی دو ماه سفرش به پرو به برنامه‌ای دو هفته‌ای تبدیل شد و او احساس می‌کرد می‌خواهد هرچه زودتر از این کشور خارج شود. وقتی فکر می‌کنم، به این نتیجه می‌رسم که شاید عده‌ی بیشتری از مسافرها، توریستها و جهانگردها با این عدم استقبال روبرو می‌شوند، اما سرمایه‌گذاری‌ای که دولت این کشور برای جذب توریست انجام داده، و تبلیغات مکانهایی مانند ماچوپیچو و نزکا باعث می‌شود این کشور همچنان در راس کشورهای توریست پذیر امریکای لاتین قرار بگیرد، در صورتی که اگر از من بپرسید، کلمبیا و یا بولیویا مکانهای بهتری برای سفر هستند.
فکر می‌کنم بشود جهانگردهای بازدیدکننده از پرو را به دو دسته‌ی بزرگ تقسیم کرد. دسته‌ی اول، کسانی که به همراه تور، و یا با رزرو هتل و برنامه‌ریزی دقیق، و برای بازدید از مناطق باستانی و معروف پرو و برای مدت کوتاه به این کشور سفر می‌کنند، و دسته‌ی دوم، مسافرهای کوله‌پشتی به دوش که برای مدت نامحدود وارد یک کشور می‌شوند تا با قدم زدن در خیابانها و وقت گذراندن با مردم محلی، در واقع با فرهنگ منطقه آشنا شوند. دسته‌ی اول، البته، بواسطه‌ی کمپانی‌های گردشگری که تلاششان را برای رضایت مشتری می‌کنند، و عدم برخوردشان با مردم کوچه و خیابان، عموما با لبخندهای مصنوعی و خوش‌خدمتی‌های چند منظوره روبرو می‌شوند و شاید سفر پرو برایشان سفری بدون دردسر و مملو از خاطرات مکانهای گرانقیمت و زیبایی مکانهای توریستی باشد. دسته‌ی دوم، اما، در تجربه‌ی این جنبه از سفر مشکل خواهند داشت، مهمتر از همه، به این دلیل که پول کافی برای خرج کردن در این مکانها و استفاده از امکانات آن ندارند.
من تا به حال سه بار به کشور پرو سفر کرده‌ام. بار اول، در سال دوهزار و نه میلادی، به همراه دوست و همکلاسی‌ام آیرین، دختر مکزیکی تبار، که بعد از اتمام دوره‌ی باستانشناسی در جنوب کشور پرو، با هم به شهرهای آرکیپا، کوزکو، و لیما سفر کردیم. در هر کدام از این شهرها با مشکلاتی از قبیل پر شدن هاستل علیرغم رزرو، سردرگمی برای خرید بلیط و حتی مسمومیت غذایی روبرو شدیم. اما نتیجه‌ی کار، که بازدید از شهر گمشده‌ی ماچوپیچو بود به همه‌ی دردسرها می‌ارزید و احساس به واقعیت رساندن یک خیال و به انجام رسیدن یک آرزو تمام مشکلات دیگر را برایمان کمرنگ کرد. حتی قدم زدن در میدان اصلی شهر کوزکو و احساس هیجان ما با وجود تکدی‌گران و بچه‌های کوچکی که بخاطر عکس پول گدایی می‌کردند مخدوش نشد. بار دوم، به همراه دوستم لوا که برای مدت کوتاهی به امریکای جنوبی آمده بود، و با هم از کیتوی اکوادر تا لیمای پرو همراه شدیم. در این سفر هم مشکلات مختلف مانند گران شدن ناگهانی اتاق در هاستل و یا مسمومیت غذای بین راه همراهیمان کرد، و البته بعد از رفتن لوا، میکرب سالمونلا مرا به کلینیک فرستاد و بستری کرد. در این سفر دوم از شهرهای مانکورا، لیما، آرکیپا و پونو گذشتم تا خودم را از اکوادر به بولیوی برسانم، بنابر این خبری از زیبایی‌های خیره کننده‌ی کوزکو و ماچوپیچو نبود، و البته هزینه کردن مبلغی برای استفاده از یک تور، بزرگترین اشتباه من در طول این سفر بود.
اینها را نمی‌گویم تا تنوع فرهنگ و زیبایی‌های آن را نادیده بگیرم. در واقع، یکی از زیباترین و رنگارنگترین بخشهای سفرم، همین تور روی دریاچه‌ی تی‌تی‌کاکا بود. اما دقت کنید که می‌گویم زیبا و رنگارنگ. این بخش سفر بهترین سوژه برای عکاسی را فراهم می‌کرد، اما تغییرات وحشتناکی که صنعت توریسم برای فرهنگ این مردم به ارمغان آورده بود شوک آور بود. ساکنین این جزیره‌ها، روش زندگی قدیمشان را به کلی ترک کرده و برای بدست آوردن هزینه‌های زندگی‌شان کاملا به توریستها وابسته شده بودند، و صد البته تور لیدرهای بی‌سیاست آنها را خواندن اشعار سطحی و سبک امریکایی برای خوش‌خدمتی به توریستهای پولدار تشویق می‌کردند. در یکی از جزایر این دریاچه، خانواده‌ای محلی میزبان من و دو همسفر آرژانتینی‌ام بودند. مادر خانواده، دستکش و کلاههای بافته شده‌ی دست خود را روی میز پهن کرد و با توضیح دادن اینکه برای مخارج تحصیل پسرش در شهر احتیاج به پول دارد به التماس افتاد تا از او چیزی بخریم. وقتی پدر خانواده به دیدن ما آمد، اطلاعاتی کاملا متفاوت درباره‌ی پسران محصلش در شهر به ما داد، طوری که همه‌مان به وجود پسر یا پسران محصل در شهر شک کردیم. روز بعد، وقتی سوار قایق می‌شدیم، خانم میزبان حتی جواب خداحافظی ما را نداد و احتمالا به سراغ تور لیدر رفت تا برای مبلغی که در ازای جای خواب دادن به ما قرار بود دریافت کند چانه بزند. اینها نکات کوچکی بودند که حتی از مناظر درخشان و چشم‌گیر منطقه برایم پررنگ‌تر جلوه می‌کنند. شاید یکی از علل حساسیت من آشنایی با زبان و امکان ارتباط برقرار کردن با مردم بود، و اگر تنها مثل یک توریست لبخند می‌زدم و عکس می‌گرفتم، مثل آنها خوشحال و خندان جزیره را ترک می‌کردم.
در سفر سوم باید بگویم که زیاد خود نگه‌دار نبودم و حتی به کسانی که با حرکات و حرفهایشان موجب آزارم می‌شدند ناسزا می‌گفتم!  برای من که عموما آدم صبور و آرامی هستم، این حساسیت و عکس‌العمل تعجب آور بود اما این سفر دو روزه که با تجربه‌ی فرودگاههای آرکیپا و لیما همراه بود، مرا متقاعد کردند که دیگر علاقه‌ای به بازدید از کشور پرو نداشته باشم. حتی اگر عظمت ماچوپیچو، سحرانگیزی کوزکو، آرامش میدان اصلی آرکیپا و یا جادوی دریاچه‌ی تی‌تی‌کاکا مرا دلتنگ کنند.

دریاچه‌ی تاهو

دریاچه‌ی آب شیرین تاهو که بین ایالتهای کالیفرنیا و نوادا مشترک است مطمئنا یکی از بزرگترین جاذبه‌های طبیعی منطقه شمال کالیفرنیا به شمار می‌رود که با مناظر بی‌نظیر در ارتفاعات منطقه میزبان علاقمندان و طبیعت‌دوستان است. فعالیتهای ورزشی منطقه از قایقرانی و جت اسکی تا دوچرخه سواری و کوه‌پیمایی و همچنین اسکی و ورزشهای زمستانی در این منطقه انجام می‌شوند. همچنین برخی برای استفاده از تله‌کابین و صعود به ارتفاعات، و یا استفاده از کازینوهای منطقه به این مکان سفر می‌کنند.
اولین حسی که از دیدن دریاچه‌ی آبی رنگ در ارتفاع بالا و فضای زمستانی منطقه داشتم، یادآوری زیبایی خیره‌کننده‌ی دریاچه‌ی تی‌تی‌کاکا در مرز کشورهای پرو و بولیوی بود، جایی که به آسمان خیلی نزدیک بودم و روی تخته سنگی می‌نشستم و در آرامش از زیبایی بی‌نظیر طبیعت لذت می‌بردم.
در یکی از فروشگاههای اشیاء یادگاری، فروشنده‌ی فروشگاه به ما پیشنهاد کرد به خلیج زمرد (Emerald Bay) برویم و از قصر قدیمی که در آن منطقه بنا شده دیدن کنیم. در روبروی قصر، یک جزیره‌یکوچک قرار داشت که به خانه‌ی چای معروف بود و بانوی صاحب قصر، مهمانانش را به آن جزیره‌ی کوچک می‌برد تا چای عصرانه صرف کند.
مناظر این قسمت زیبا و درخشان از دریاچه مسلما بهترین دستاورد عکاسی‌مان در طول آنروز بود.

در پایان پیشنهاد می‌کنم اگر برای سفر به این منطقه می‌آیید حتما کابینی اجاره کنید تا از غروب و طلوع در کنار دریاچه‌ی زیبا لذت ببرید و فرصت برای کوهپیمایی داشته باشید.

Nevada City

نوادا سیتی در یکساعتی شمال ساکرامنتو، شهرکوچکی‌ست که فضای قدیمی خود را حفظ نموده و به محلی دوست داشتنی برای یک سفر یکروزه تبدیل شده. این شهر که در نزدیکی گِرَس‌ولی (دره‌ی علفزار) قرار گرفته، در واقع یکی از اولین شهرهاییست که با شروع تب طلا در غرب امریکا بنا شده و اکنون به عنوان یکی از میراثهای فرهنگی امریکا از آن حفظ و نگهداری می‌شود. ساختمانهای قدیمی و زیبا در این شهر خودنمایی می‌کنند و معدنهای قدیمی طلا در اطراف شهر جزو جاذبه‌های توریستی آن هستند. اما جدا از بار تاریخی‌ای که این شهر برای آن معروف است، محیط خودمانی و زنده‌ی این شهر کوچک در یک روز شنبه خاطره‌ی خوشی برای ما باقی گذاشت. مغازه‌های کوچک، از چای فروشی گرفته تا عتیقه فروشی، محل گشت و گزار مردم محلی‌ست و کافه‌های کوچک و رستورانهای واقع شده در ساختمانهای قدیمی، مردم را به گذراندن ساعاتی آرام دعوت می‌کنند. در واقع این استراحت در حیاط یک کافه و تماشای مردمی که در آرامش قدم می‌زنند بود که مرا به این شهر کوچک علاقمند کرد.