نسخه‌ی سال نود و چهار را هم پیچیدیم

دنیا طوری چرخیده که برای استراحت به آلمان رفتم. معمولا این اتفاق برعکس بود و از آلمان به ایران می‌آمدم تا استراحت کنم. اما به هر حال این بار بهانه‌ی خوبی برای سفر داشتم و اگرچه توقع زیادی از این سفر نداشتم اما به معنای واقعی کلمه لذت وافر بردم.

چند روز اول سفر درگیر دفاع از پایان نامه بودم. اگرچه از نتیجه‌اش راضی نبودم، اما حالا جور دیگری به آن نگاه می‌کنم. مدتها بود که احساس می‌کردم هیچ کاری به پایان نمی‌رسد و همه چیز دارد نیمه‌کاره رها می‌شود، اما نوشتن پایان نامه در روزهای پر استرس و پر فشار و بعد سفری کوتاه برای دفاع نشان داد که نه، کارها می‌توانند به انجام برسند، و خوب هم باشند. نمی‌دانم این اخلاق پرفکشنیست دست و پا گیر آیا روزی رهایم خواهد کرد یا نه.

وقتی خودم را در آغوش سفر رها کردم، از خیابانهای برلین خداحافظی کردم و برای دیدن مینا به اشتوتگارت رفتم. از آنجا به هایدلبرگ که آرزوی دیدنش را داشتم رفتیم و با اینکه آسمانش ابری بود، گاهگاهی با اشعه‌های یواشکی خورشید از لابلای ابرها برایمان دلبری می‌کرد. اینجا بود که چشمهایم را از منظره‌های بسیار زیبا پر کردم تا با دل لبریز از آرامش از آن خداحافظی کنم.

پایان سفر کوتاهم به فرایبورگ بود، شهری که در تمام آلمان بیشتر از هر جای دیگر دوست دارم و از قدم زدن در خیابانهایش سیر نمی‌شوم. نمی‌توانستم در فرایبورگ بیش از دو روز توقف کنم اما همین دو روز هم برای تکمیل آرامش و پر شدن ذخایر انرژی مثبت کافی بود. شاید یکی از بزرگترین دلایل علاقه‌ام به فرایبورگ اشتراک این احساس با کسانی‌ست که دوستشان دارم.

سال جدید سال بسیار خوبی خواهد بود. به این مسئله ایمان دارم. از نوروزش که دوتا خاله‌هایم دارند به ایران می‌آیند تا عوض کردن شغل و شروع یک ماجراجویی جدید همه‌اش به من نوید سال بسیار روشن و خوبی می‌دهد. آرزویم این است که برادرم بتواند به ایران سفر کند، مادر و پدرم سلامت باشند و بتوانم ببینمشان، و بتوانم تمام کسانی که دوستشان دارم را به خانه‌ی کوچکم دعوت کنم. امیدوارم که بتوانم برنامه‌های عقب مانده و نیمه رها شده را به انجام برسانم و کارهای جدیدی که در ذهن دارم به انجام برسانم. 

برای شما هم آرزوی سال بسیار خوبی دارم. سالی با رنگهای روشن و هوای پرطراوت. سالی با موفقیتهای پیاپی و تبلور امید و مهربانی. سال بسیار نیکی داشته باشید.