چمدانک: نوامبر 2011

۱۳۹۰ آذر ۸, سه‌شنبه

۱۳۹۰ آذر ۵, شنبه

در شمال کالیفرنیا دو منطقه بسیار زیبا و خوش آب و هوا وجود دارند که برای باغهای انگور و شرابهای سفید و سرخشان معروفند: دره‌ی نَپا و دره‌ی سونوما. هنوز فرصت بازدید از دره‌ی سونوما را نداشته‌ام اما شنیده‌ام که نسبت نپا ارزانتر و خودمانی‌تر است و پارکها و مناطق بیشتری برای بازدید دارد. در هر صورت، امروز می‌خواهم دره‌ی نپا را معرفی کنم که در پاییز سال گذشته از آن بازدید کرده بودم. در این سفر کوتاه نیم‌روزه، ما به چشمه‌ي آتشفشانی منطقه سر زدیم و بعد از گردش در یک پارک ایالتی به تاکستان یک آقای خوش ذوق ایرانی، آقای داریوش خالدی رفتیم که با هنرمندی و سلیقه و البته هزینه‌ی قابل توجه، فضای مزرعه و شراب فروشی خود را به شکل تخت جمشید درآورده است. آقای خالدی بیشتر از چهل سال است که در امریکا به سر می‌برد و با ایجاد این مکان دلنشین، سهمی در معرفی تاریخ کهن ایران ایفا می‌کند.

شاید بهتر باشد که یک توضیح کوچک در اینجا درباره‌ی تفاوت شراب و مشروبات الکلی بدهم. شراب، که از فرایند تخمیر انگور بدست می‌آید، در امریکا و در سایر کشورهایی که بازدید کرده‌ام از اصالت و مقام خاصی برخوردار است. یک مهمانی رسمی عموما با صرف یک گیلاس شراب قرمز گرم می‌شود و شامهای رسمی، بسته به نوع غذا با شراب قرمز و یا سفید در سر میز همراهند. صرف شراب در سر میز آداب خاص خود را دارد و یکی از علایق قشر علاقمند به شراب، بازدید از تاکستانها، لذت بردن از فضای مطبوع آن مکانها و امتحان کردن شراب ساخت همان مزارع می‌باشد. اما سایر مشروبات الکلی که از فرایند تقطیر و مشابه آن به دست می‌آیند، این فرهنگ ظریف را به همراه ندارند و از نظر مراسم و اهمیت فرهنگی، جایگاه مشابهی ندارند. عموما به قشر شراب‌دوست با دیده‌ی احترام نگریسته می‌شود و از تاکستانهای شمال کالیفرنیا تا باغهای انگور فرانسه و ایتالیا و شراب‌سازی‌های آرژانتین و شیلی، این فرهنگ آرامش و لذت و احترام در کنار شراب وجود دارد.

مجسمه‌ی یک کشاورز در حال پرس کردن انگور برای آب‌گیری

یک درخت زیتون در حال نقل مکان!

منظره‌ی باغهای انگور از جاده

چشمه‌ی آتشفشانی

ورودی تاکستان داریوش

داخل محوطه فروشگاه داریوش

بطری شراب قرمز

تجهیزات شرابگیری

انگورهای باغ داریوش

حوضچه‌های محوطه‌ی بیرون با گلهای نیلوفر آبی

سر ستون بازسازی شده

۱۳۹۰ آبان ۳۰, دوشنبه

Calaveras Big Trees State Park

پارک ایالتی کالاوراس معروف به پارک درختهای غول‌آسا، یکی از سه پارک موجود در امریکاست که در آن می‌توان به دیدن درختهای عظیم‌الجثه‌ی سکویا رفت. این مکان که در سال ۱۸۵۲ توسط ماجراجویان انگلیسی کشف شده بود از همان موقع به یکی از جاذبه‌های گردشگری ایالت کالیفرنیا تبدیل شد. این ماجراجویان درخت اول که قطع کردند را درخت "کشف" نامیدند و قسمتی از آنرا برای بازدید عموم به مکانهای مختلف بردند. قسمت باقی‌مانده از ریشه‌ی این درخت به اندازه‌ای بزرگ بود که از آن به عنوان صحنه‌ی رقص استفاده می‌شد. درخت دیگری که معروفیت جهانی پیدا کرد "مادر جنگل" نام داشت که پوست این درخت را قطعه قطعه کندند و به نیویورک و پس از آن به انگلستان بردند تا عظمت این درخت را برای کسانی که باور نداشتند بازسازی کنند.

ریشه‌ی درخت "کشف" (لطفا تصویر را بزرگ ببینید)

درختان سکویای قرمز بسیاری همچنان در این جنگل موجود هستند که بین هفتاد و پنج تا صد متر ارتفاع و بین هفت تا ده متر قطر دارند. گفته می‌شود سن تقریبی این درختان عظیم‌الجثه بین دوهزار تا سه هزار سال تخمین زده می‌شود. البته به غیر از درختانی که در همان قرن نوزدهم بریده شده بودند، بازمانده‌ی درختانی هم وجود دارند که از ریشه در آمده‌اند و روی زمین افتاده‌اند فرم ریشه‌هایشان شکل زیبایی پیدا کرده. البته داخل یکی از این درختها به شکل تونلی درآمده بود که می‌شد از داخل آن عبور کرد!

سفر ما به پارک ایالتی در یک روز سرد آغاز شد و پس از نزدیک به دو ساعت رانندگی از شهر ساکرامنتو، به این منطقه که در برف فرو رفته بود رسیدیم. منظره‌ی بی‌نظیری بود از جاده‌ی برف گرفته و درختان کاج تازه برف نشسته و زیبا. در ابتدای ورود به پارک متوجه شدیم بخاطر پایان فصل بازدید، پارک به صورت نیمه تعطیل است و تنها مسیر راهپیمایی کوتاهتر که مسیر راهپیمایی شمالی نامیده می‌شد باز بود. ورودی پارک هشت دلار است اگر کسی قصد بازدید از این پارک یا پارکهای دیگر امریکا را دارد باید توجه داشته باشد که در اغلب این مکانها امکان استفاده از کارت بانکی و اعتباری نیست و باید مبلغ دقیق به صورت پول نقد همراه داشته باشند چون کسی نیست تا اسکناس را برایشان خرد کند!

هوای نیمه‌ابری و برفهایی که از روی درختها آب می‌شدند و روی سر ما می‌ریختند تا حدودی مزاحم عکاسی بودند. اما به جز این مشکل، باید بگویم که عکس گرفتن از این درختها به دلیل ارتفاع زیادشان هم بسیار مشکل بود و هیچ عکسی حق مطلب را ادا نمی‌کرد.

در پایان باید از توجه شدید دولت ایالتی به حفظ این درختها اشاره کنم که با وضع قوانین محکم، از این بازمانده‌های گذشته محافظت می‌کنند. برای حفظ محیط زیست و این گیاهان، از ورود سگ به مناطق محافظت‌شده جلوگیری می‌شود. مناطق خاصی دور از درختان سکویا برای استراحت و پیک‌نیک در نظر گرفته شده و همچنین کشیدن سیگار در مناطق راهپیمایی مطلقا ممنوع است و جریمه‌ی سنگین دارد.